maar dan anders
Vandaag ben je jarig. Hoe is het mogelijk dat je jong volwassen bent geworden in zo’n korte tijd. Ik weet het nog goed hoe mooi je was toen je werd geboren. Nou ja dat lieg ik, je zag er natuurlijk niet uit met dat bloed en slijm over je kleine lijfje. Maar goed, Lizzy vond je prachtig, dus ik ook dan maar. Ik weet nog precies hoe je ons als dank drie maanden lang hebt wakker gehouden met je constante gekrijs en gejank. [Lees meer…]
Aantal keer gelezen :1723
Als je een paar jaartjes wijzer wordt zoals ik, verandert de wereld om je heen. Je maakt je wat minder druk om de kleine zaken om je heen door te relatieveren. Je kijkt af en toe met verbazing naar bepaalde ontwikkelingen in de maatschappij en je leert dat er naast een hij en een zij ook een het bestaat.
Samen met Monique zijn we gezegend met 6 prachtige kinderen die hun plek in de maatschappij aan het vullen zijn. Sinds vorige maand zijn alle kinderen officieel het huis uit. Fijn om te zien dat iedereen gezond is en een positieve bijdrage aan diezelfde maatschappij aan het leveren is. Twee van de zes kinderen studeren nog, de rest is lekker aan het werk. Vijf van de zes hebben inmiddels ook een stabiele relatie en sinds 1 jaar zijn we Opa en Oma geworden. Hoe gezegend kun je zijn.
Zelf hebben we deze ontwikkeling natuurlijk ook doorgemaakt. Ik weet nog de struggel van mijn pubertijd, het studeren, mijn eerste vriendinnetje, de relatie die leidt tot het huwelijk en de geboorte van mijn kinderen. Ik weet nog de vakanties met de caravan naar Spanje ieder jaar en de weekendjes weg met de kinderen naar Centerparcs.
Toen Jeffrey (mijn oudste zoon), mij vorige week vertelde dat hij met zijn vriendin en kindje, samen met zijn broer Kenny, zijn vriendin en de hond een weekendje weg gingen vroeg ik waar ze naar toe gingen:
“We gaan een weekje met z’n allen naar Centerparcs” zegt Jeffrey. Ik kan een glimlach niet onderdrukken. De cirkel van het leven is rond.
Aantal keer gelezen :141
Bij velen op de bucketlist, bij Monique en ik zeker ook, met de camper door Amerika reizen. We hebben een wat bijzondere reis geboekt, niet een georganiseerde tour maar we gaan naar de fabriek van Bear RV in Chicago. Bear RV is een wereldspeler in de productie van campers. RV staat voor Recreational Vehicle. Ieder jaar gaan er vanuit deze fabriek in Chicago een aantal nieuwe campers naar de verhuurbedrijven van Bear RV in Las Vegas, San Francisco en Los Angeles. Om deze nieuwe campers naar hun nieuwe bestemming te brengen, zoeken ze mensen om de relocation en het testrijden voor hun rekening te nemen. Wij zijn de beroerdste niet dus wij melden ons aan en gaan op weg naar het land van onbegrenste mogelijkheden om een nieuwe camper naar Los Angeles te brengen. We nemen daar 25 dagen de tijd voor dus we kunnen er een leuke vakantie van maken.
We moeten zelf onze route bepalen en in eerste instantie lijkt ons route 66 een leuke en mooie route. Route 66 is de historisch eerste weg van Oost naar West Amerika. Als je de weg zoveel mogelijk oorspronkelijk volgt heb je ongeveer 4500 km nodig. Wij willen maximaal 3500 km gaan rijden dus ik ga aan de slag de route in te korten. Nadeel van deze route is dat vooral in het begin je vrij Noordelijk blijft en met temperaturen rond het vriespunt in Chicago op dit moment doet dit ons besluiten, drie dagen voor vertrek, de route helemaal om te gooien en zo snel mogelijk naar het zuiden te rijden via Indianapolis, Nasville en Memphis waar het lekker rond de 20 graden is. Met een camper wil je toch lekker zoveel mogelijk buiten in de natuur vertoeven.
Daarna blijven we lekker in het Zuiden om bij Phoenix omhoog te gaan naar Las Vegas om te eindigen in Los Angeles. Alleen de hoofdroute vastgelegd, verder laten we ons de komende 25 dagen leiden door het lot en ons eigen avontuur in dit land van onbegrenste mogelijkheden.
Aantal keer gelezen :4
LVandaag is de temperatuur dan ook echt gezakt naar -42 graden celsius. Zelfs hier in Noord Lapland is dit uitzonderlijk. Je merkt het aan veel dingen, de Finnen hier in het plaatsje Enontekio hebben het zelf ook erg koud. Onze douches zijn koud en de verwarming in het Hotel heeft moeite alles een beetje warm te houden. Loodgieterbedrijven hier maken overuren door bevroren leidingen en defecte verwarmingen. We zijn hier continue in het nieuws en ook de Nederlandse media hebben het kouderecord van -42,1 graden hier opgepikt.
Enorm jammer ook want we hadden vandaag een lange sneeuwscooter tocht door de bossen gepland naar een berghut om aldaar bij een haardvuur in een kota wat te Barbequeen. De rit geeft bijna garantie op het Noorderlicht en een onvergetelijke ervaring volgens de groep die gisteren nog wel is geweest. Onze rit is door de extreme koude dus afgelast helaas.
We zijn wel op pad geweest naar een winkeltje in de buurt die allerlei creatieve sieraden en snuisterijen maakt van rendiergewijen. Ook gaan we naar het nabij gelegen visitorscentrum wat een museum huisvest en een film toont van het Pallas-Yllästunturi National Park waar we tegenaan liggen. Ze serveren nog een lekkere lunch dus we hebben ons prima vermaakt.
Je kent misschien wel de tiktok filmpjes waar men op een extreem koude plaats een kop water de lucht in gooit dat bij het neerkomen in sneeuw verandert. Bij -42 graden lijkt ons dit experiment wel de moeite waard om uit te proberen. Je dient kokend water te gebruiken omdat dit zuiverder is dan koud water en bovendien geen luchtbelletjes bevat die een isolerend effect op het water hebben. We gooien het water in de lucht en inderdaad verandert het water direct in sneeuw dat zich als vuurwerk in slierten naar beneden beweegt.
Het zal waarschijnlijk onze laatste activiteit zijn in dit Noordpool gebied. We zitten boven de poolcircel dus het is echt Noordpool. We maken extreme weeromstandigheden mee in een gebied waar overal een halve meter sneeuw ligt. In een gebied waar meer rendieren leven dan mensen, een gebied waar de Sami bevolking de oorspronkelijke bewoners zijn en zich altijd als rendier herders hebben bezig gehouden. Een gebied van vriendelijke mensen en prachtige natuur van bossen, heuvels en meren. Een gebied wat altijd in onze herinnering zal blijven hangen door de adembenemende zons op- en ondergangen en de nachtelijke Aurora Borealis oftewel het Noorderlicht.
Aantal keer gelezen :0
FGisteren avond na een bleek noorderlicht en een biertje, zijn we een beetje op tijd naar bed gegaan. Veel is er ‘s-avonds hier niet te doen namelijk. Spelletjes spelen zou kunnen maar dat doen we niet veel. Vandaag weer een lange en koude dag op het programma. De temperaturen gaan de komende dagen drastisch naar beneden. We vonden -20 graden al extreem maar vandaag zitten we al op -30 graden en de verwachting is dat we de komende twee dagen onder de -40 gaan uitkomen. Je merkt het ook wel want met blote handen in de buitenlucht voelt alsof er een aanslag op je handen wordt gepleegd. Alsof ze worden aangevallen door een bijtende stof. De oplossing is om in beweging te blijven en veel lagen kleding over elkaar heen aan te trekken. Om een idee te krijgen wat ik vandaag ga aantrekken als we naar de rendierenfarm gaan:
Monique is een superkoudkleum dus die heeft van alles nog een laag aan plus nog wat warmtezakjes en zolen.
Maar goed, de rendierenfarm vandaag dus. In Lapland leven meer rendieren dan mensen 200.000 tov 185.000. In het Noorden waar wij zitten is de verhouding nog extremer, 3.000 tov 30.000. In Lapland zijn alle rendieren van mensen. Ze leven wel in het wild, maar zijn altijd van een eigenaar. Bij een van die eigenaren zijn we vandaag op bezoek. Deze van oorspong Sami familie, de Sami zijn de oorspronkelijke bewoners van Lapland, heeft rond de 2500 rendieren in beheer in een gebied van 70km x 40km. De kuddes dwalen hierbinnen rond en worden door een tiental herders in de gaten gehouden. Deze familie leeft van de verkoop van rendierenvlees, dat is hun belangrijkste bron van inkomsten. Daarnaast van toerisme en de verkoop van rendier attributen.
We mogen de rendieren die bij de boerderij zitten voeren en aaien, om later die ochtend tijdens lunch een van hun broertjes of zusjes in de rendierensoep tegen te komen. Het is een vreemde wereld waar we in leven en daar maken we dankbaar gebruik van.
Tijdens de lunch in de karakteristieke kotta met open haardvuur, vertellen de zusjes uitgebreid en enthousiast over de Sami mensen en hun gewoontes. Af en toe heerlijk onhandig buitelen ze met goedbedoeld engels over elkaar heen en nemen ons mee in hun wereld en gebruiken. We genieten van hun verhalen en kopen uiteindelijk een rendierenvel na een pittige onderhandeling wat me maar twee tientjes heeft opgeleverd. Leuke zusjes maar keihard in de onderhandeling.
Aantal keer gelezen :1
Een nieuwe dag om herinneringen te maken. Na een lekker ontbijt worden we om 10:00 uur door de bus opgehaald om een bezoek te brengen aan de Hetta Husky farm. Een boerderij waar zo’n kleine 200 husky’s worden gehouden. Het is een combinatie van een opvanghuis voor verlaten of verwaarloosde dieren en afvallers van andere husky farms die meer prestatie gericht zijn met het racen met sleeen. De dieren worden goed behandeld en zitten in ruime hokken of buiten met hun eigen hok.
Na een kleine rondleiding worden we met een kopje warme bessensap in de knusse ronde, tipi-achtige boshut met hardvuur, bijgepraat over de farm en over husky’s. Ze hebben hier geen Siberische Husky’s (die fluffy honden met groen ogen), maar Alaskische Husky’s. Deze zijn wat minder mooi kwa uiterlijk maar superlieve beesten en zeker zo sterk. Hondenliefhebbers kunnen hier hun lol op want de 200 dieren zitten verspreid in grote en kleine hokken en iedereen mag ze aaien. Ze zijn erg aanhankleijk en als ze mensen zien, zeer luidruchtig. Ze janken en huilen, een heerlijk concert van de natuur!
We gaan ook met de husky slee mee, maar wat ik niet wist is dat we een eigen slee met 6 honden mogen besturen! In twee groepen van 10 sleeen maken we een prachtige tocht over het meer en door de bossen! Supergaaf om te doen en mee te maken!
Later in de middag brengen we nog een bezoek aan een sneeuwkasteel in Harry Potter thema. Ietwat tegenvallend maar leuk genoeg om blij te zijn dat we het hebben gedaan. Ze bouwen het kasteel geheel van sneeuw, nou ja kasteel, een grote ruimte met drie kamers, ieder jaar met een thema. Na een kort bezoek met weer die warme bessensap die je strot begint uit te komen, worden we In de slee achter een sneeuwscooter weer netjes bij ons kasteel afgeleverd, waarna we de avond in gaan om op te warmen en de mooie ervaringen te verwerken.
Aantal keer gelezen :0
Oud en nieuw gevierd in het restaurant van het Hotel. Bij navraag of er ergens in het dorp iets gevierd wordt wat lijkt op een eindejaarsfeestje werd verbaast gereageerd: “ons hotel is de grootste locatie voor zoiets, maar wij doen niets”. Maar de bar gaat hier om 22:30 dicht…. Later op de dag verschijnt er toch een melding dat de bar tot 00:30 open blijft dus we kunnen in ieder geval oud en nieuw een beetje vieren.
Lisa heeft een Noorderlicht app geinstalleerd zodat we in de gaten kunnen houden hoe groot de kans is om vanuit onze locatie het Noorderlicht te zien. De kans is op oudjaarsnacht redelijk aanwezig, we zitten op het randje. Rond 21:00 is de kans het groots, dus we gaan rond 21:30 toch maar even naar buiten. Je wil het toch niet missen he? De app laat de kansberekening weer iets zakken en we gaan een uurtje later ietwat teleurgesteld naar binnen.
Vandaag is het 1 januari, nieuwjaarsdag en er worden twee zeer heldere dag voorspeld met wel temperaturen naar -35 graden zakkend. Dit maakt de kans op het Noorderlicht weer wat groter. We zijn dan ook gepast enthousiast dat we de komende dagen het Noorderlicht gaan zien.
We zetten nieuwjaarsdag voort met een stevige sneeuw wandeling op sneeuwschoenen. We krijgen sneeuwschoenen, van die korte ski’s met grote tanden, en gaan een heuvel beklimmen door een sprookjesachtige bosomgeving met prachtige vergezichten. Een koude (-29 graden) maar prachtige wandeling.
‘S-avonds tijdens het avondeten komt een vrouw luidkeels binnenlopen “het noorderlicht, het noorderlicht!”. Iedereen stuift van zijn tafel weg naar buiten. Wel eerst langs de hotelkamer want -30 graden overleef je niet in je gewone kloffie. Op het meer waar ons Hotel aan ligt ontvouwt het magische schouwspel zich boven ons. Een wonderlijke aanblik waarvan de kleuren op de foto’s feller zijn dan in het echt moet ik toegeven.
Aantal keer gelezen :1
FAangekomen op het pittoreske vliegveldje van Kittali in Finland, krijgen we onze eerste ervaring van -20 graden te verwerken. Een normale lange broek lijkt niet aanwezig te zijn. De koude slaat direct op je benen en het inademen voelt vreemd en onaangenaam.
Het is begonnen, ons avontuur in lapland. Lapland het Noordelijks deel van Finland ligt boven de poolcircel en licht daarmee in de Noordpool. We zijn dus gewoon op de Noordpool, hoe gaaf is dat!
Tijdens onze avontuurlijke week vakantie samen met Monique, Brian & Lisa en de ouders van Lisa Ludo & Chantal, gaan we niet voor onze rust of voor het skieeen. Nee we gaan de natuur in, met sneeuwscooters, husky sleeen, een rendierfarm en wandeltochten door de uitgestrekt besneeuwde bossen van Lapland. En uiteraard op zoek naar het Noorderlicht.
Nadat we onze koffers hebben verwelkomt, zetten we ons in de richting van de Transferbus die ons naar het Hotel gaat brengen, Hotel Hetta in het stadje Enontekio gaat het worden. Het is 150 km rijden over goed begaanbare maar met sneeuw bedekte wegen door een sprookjesachtige omgeving van bossen en bevroren meren. Het is de omgeving waar je je niet zou verbazen als de kerstman met z’n rendieren en arreslee de weg kan oversteken. Net boven de poolcirkel ligt nl Rovaniemi, de hoofdstad van Fins Lapland. Hier vind je Santa Claus Village, waar de enige echte Kerstman (Joulupukki in het Fins) kantoor houdt.
De reis naar het Hotel zal een kleine twee uur in beslag gaan nemen zal later blijken waarbij we de kerstman niet zijn tegen gekomen…….
Na 10 minuten rijden wordt er al een stop ingelast bij een kleding depot. Een gebouw van lapland safari waar we een plunjezak met kleding meekrijgen, snowboots, een thermopak, sokken en handschoenen. Tijdens het passen verandert iedereen in michelin mannetjes en vrouwtjes maar we zijn er nu wel echt klaar voor!
Onderweg dropt de temperatuur nog verder naar beneden en zien we onderweg een vrouw joggen bij -22 graden! In de bergen gaat het zelfs naar de -25 graden.
Morgen maar eens de omgeving verkennen van het Hotel Hetta waar we nu zijn aangekomen!
Aantal keer gelezen :3
Bijna dagelijks worden we er mee geconfronteerd, iedere aankoop, ieder bezoek aan een winkel en zelfs een bezoek aan de WC op Schiphol wordt gevolgd met een beoordelingsverzoek. Via Email, Whatsapp of zoals in de WC van Schiphol, via een knop met verschillende soorten smileys. Continue worden we om onze mening gevraagd hoe ons bezoek of product is bevallen. Soms wordt tijdens een eerste gebruik van een nieuwe app al direct een feedback gevraagd, hoogst irritant.
Blijkbaar is onze mening van groot belang voor bedrijven. Vanuit kwaliteitsoogpunt is het ook goed om de mening van klanten of gebruikers terug te ontvangen zodat je de organisatie kunt verbeteren. Maar het is wel veel, heel veel en heel vaak dat we er mee worden gespamd. Ook wordt je vaak gevraagd om een review te schrijven op Google of een ander platform. Hoe belangrijk zo’n Google review is blijkt wel uit de cijfers: ruim 92% van online bezoekers leest eerst reviews alvorens tot aankoop over te gaan. Ook bepaalt de review score hoe hoog je in de zoekresultaten naar voren komt als men online gaat zoeken.
Bij de verbouwing van ons appartement vorige zomer in Dubai, bleek de kracht van reviews. Tijdens het vernieuwen van het plafond in de keuken bleken de airco buizen te veel versleten en moesten vervangen worden. Zeina, onze projectleider, moest door met de verbouwing en het bedrijf wat de airco had aangelegd had geen tijd op korte termijn om langs te komen. Na enkele boze telefoontjes waarin ze de noodzaak duidelijk heeft gemaakt, waren ze niet te vermurwen om langs te komen. Als laatste ultieme poging dreigde ze een slechte review op Google te plaatsen als de volgende ochtend ze niet langs zouden komen. De volgende ochtend stond er een ploeg van 8 man voor de deur en binnen een dag was alles gefixt.
Met deze wijze les ben ik laatst ook aan de gang gegaan. In hetzelfde appartement ging er na 4 maanden een scheerapparaat wandcontactdoos kapot. Garantie zou je zeggen. Nou daar vond de winkel iets anders van. Na twee winkelbezoeken, drie telefoontjes en 80 Whatsappje’s en een dreiging dat we een slechte review zouden schrijven als dit niet netjes zou worden opgelost zijn we inmiddels 7 maanden verder zonder een werkende wandcontactdoos.
Dan maar woord bij de daad gevoegd en in het toetsenbord gekropen. Via Google een review geschreven waarin de feiten kort en bondig worden uiteengezet met een conclusie waar je als winkel niet trots op bent. Ik was slechts de vierde review op Google voor deze winkel, wat betekent dat mijn nul-sterren review er enorm inhakt. Nou het heeft 45 minuten geduurd voordat er een Email binnenkwam met excuses en een verzoek om de situatie nader toe te lichten. Dit direct ook gedaan en een half uur later werd gevraagd de factuur op te sturen. Dit ook gedaan en precies twee uur daarna een Whatsapp dat het vervangende onderdeel de volgende ochtend aan de deur wordt afgeleverd en dat hebben ze ook gedaan.
De power van een review…
Aantal keer gelezen :54
Ik ben de afgelopen dagen alleen thuis geweest, Monique was een weekje op vakantie. Je hebt dan wat extra tijd om na te denken over het leven en natuurlijk om je Netflix series er weer eens doorheen te jagen. Het leven dat we allemaal zoveel mogelijk inhoud willen geven, iedereen op haar eigen manier. Ik behoor tot het kamp “Pluk de dag”.
Voor mij bestaat mijn dagelijkse routine naast opstaan, ontbijten ed ook uit het luisteren naar een podcast over Oekraine van Boekestijn & De Wijk. In deze podcast worden de dagelijkse ontwikkelingen in de politiek en op het slagveld besproken door deskundigen. Op zich een treurige podcast omdat op het slagveld vele tientallen mensen per dag sterven. Meestal is het een ver van mijn bedshow zo’n oorlog. Deze keer niet. Vorig jaar zijn we met een busje naar Valencia gereden voor een korte vakantie. Dezelfde afstand heb je nodig om in hartje Kiev te staan.
Mede daarom interesseert mij deze oorlog, die al 551 dagen duurt, meer dan andere oorlogen denk ik.
De complete wereldorde wordt op dit moment opnieuw bepaald. Spanningen tussen de Verenigde Staten en China, Rusland op ramkoers met het Westen en de niet-gebonden landen die gebruik proberen te maken van de onrust door nieuwe samenwerkingsverbanden te smeden om weerstand aan het Westen te bieden.
In afwezigheid van Monique heb ik ook de Netflix serie WWII in Color: Road to Victory gekeken. Allereerst schrok ik van mezelf dat ik eigenlijk nog maar weinig wist van de tweede wereldoorlog. Vooral hoe Japan er bij betrokken werd en de volgorde van alle veldslagen.
Daarnaast schrok ik van de overeenkomsten tussen de WWII en de huidige ontwikkelingen in Oekraine en de wereld op dit moment. Of het nu gaat over hoe de oorlog begon toen en nu (beide als gevolg van frustratie over de binnenlandse situatie), over hun narcistische machthebbers en hun beweegredenen, het fakenieuws en de taktische blunders. Als je de beelden van Oekraine nu over de Netflix serie van toen zou leggen zit je naar een vergelijkbare veldslag te kijken, heel bijzonder.
Als je dit alles goed tot je door laat dringen zit ik dus iedere dag naar het begin van een derde wereldoorlog te luisteren. Een koude oorlog die warm geworden is.
Het enige positieve is de hoop dat deze oorlog ook eenzelfde einde kan krijgen als de vorige waarbij Hitler na een mislukte moordaanslag steeds verder geisoleerd werd en uiteindelijk de goodguys zo sterk werden dat de agressor in zijn hol werd teruggedrongen. We zijn nu 551 dagen onderweg, WWII duurde een stuk langer dus we zijn er voorlopig nog niet van af vrees ik. Ik stel voor dat jullie ook in mijn kamp “Pluk de dag” komen.
Aantal keer gelezen :62